Archelaos uczył, że dwie są przyczyny powstawania: ciepło i zimno; że istoty żywe powstały z mułu. Twierdził też, że nic nie jest ani godziwe, ani niegodziwe z natury, ale tylko z ustanowienia.

Tradycja podaje, że Anaksagoras przepowiedział upadek meteorytu w Aigospotamoi, wyjaśniając, że będzie to kamień, który spadnie ze słońca. Dlatego też Eurypides, który był uczniem filozofa, samo słońce nazywa w Faetonie grudą złotą.

Diogenes: A oto jak w zarysach przedstawia się jego system: woda paruje pod wpływem ciepła, przy czym, kiedy opada w dół i tężeje pod działaniem ognia, wytwarza ziemię, kiedy zaś rozlewa się na wszystkie strony, wytwarzą powietrze. Toteż ziemia jest ograniczona przez krążące dokoła powietrze, a powietrze – przez krążący ogień. Zwierzęta rodzą się z rozgrzanej ziemi, która wydziela pokarm w postaci szlamu podobnego do mleka. W taki też sposób ziemia zrodziła ludzi. Archelaos pierwszy wskazał, że dźwięk powstaje wskutek drgania powietrza, a morza tworzą się w miejscach wgłębionych, wskutek przesączania się wody przez ziemię. Twierdził też, że słońce jest największą z gwiazd i że wszechświat jest nieskończony.

Cyceron w Rozmowach tuskulańskich pisał: Sokrates zapytany, czy sądzi, że Archelaos, syn Perdikkasa, który wówczas uchodził za najbardziej wyróżnionego przez los, jest szczęśliwy, odparł: "Nigdy z nim nie rozmawiałem i nie wiem, jak dalece jest to człowiek uczony i jak dalece dobry".