Anch jest krzyżem. Symbol ten jest wyjątkowo złożony i posiada wielorakie znaczenia. Krzyż ten znajdujemy we wszystkich religiach i kulturach, gdzie symbolizuje człowieka będącego skrzyżowaniem Nieba i Ziemi. Anch jest krzyżem z rączką pochodzącym od starożytnych Egipcjan. Jest kluczem życia i śmierci.
Patrząc na konstrukcję egipskiego krzyża widzimy, że na samej górze uwieńczony jest pętlą, która symbolizuje niekończący się cykl, niebiański świat, ducha Ra oraz słońce Egiptu. Za pomocą pętli krzyż ten trzymany jest przez bogów. Pętla spoczywa na ziemi, tak jak słońce na horyzoncie, które wschodzi lub zachodzi. Poziome ramię krzyża symbolizuje materię i jest niczym innym jak iluzoryczną linią horyzontu stworzoną oczyma człowieka, którego los nie jest ograniczony jedynie do świata ziemskiego. Starożytni Egipcjanie wiedzieli, że ich pobyt na ziemi jest tymczasowy i stanowi bardzo niewielką część długiego łańcucha ewolucji z milionem odgałęzień.
Skarabeusz jest jednym z najstarszych i powszechnie stosowanych symboli starożytnych Egipcjan. Ma podwójną symbolikę: Skarabeusz ze złożonymi skrzydełkami symbolizuje dyscyplinę, życie, które jeszcze nie przekształciło się w egzystencję, które dopiero zaczyna swoją podróż próbując powoli rozłożyć skrzydła dochodząc do momentu, gdy zacznie nimi w końcu szybko poruszać. To masywne stworzenie żyjące do tej pory blisko ziemi, ten owad pełzający z mozołem i zostawiający za sobą ślady w pisaku, nagle unosi się i leci do słońca, przekształcając się w Cheprer, symbol inicjacji i mistrza związanego z Amonem - uskrzydloną tarczą słoneczną.
Jajo to uniwersalny symbol, którego znaczenie jest łatwe do odczytania. Posiada w sobie ziarno, z którego wywodzi się cała manifestacja świata. Koncepcja, że świat wykluł się z jaja, pojawia się prawie we wszystkich starożytnych cywilizacjach i kulturach.
Tak jak Prajapati, również człowiek pierwotny ma swe pochodzenie od jaja. Generalnie mówi się, że kosmiczne jajo, które wynurzyło się z pierwotnych wód, pęka na pół i w ten sposób daje początek Niebu i Ziemi - tak jak Hinduski Brahmanda lub dwaj Dioskurowie. Jajo symbolizuje również dwubiegunowość Hermafrodyty.
Jajo jest postrzegane jako pierwotna rzeczywistość, w której znajdują się ziarna dające życie wielu różnym istnieniom. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że istoty w swej złożoności pojawiły się dzięki działaniom Demiurga, z pramaterii Nun, personifikacji pierwotnego oceanu. Z jaja wyłonił się Bóg, by nadać porządek chaosowi, w ten sposób dając początek wielu różnym istotom. Bóg Chnum, zrodzony z Oceanu i pierwotnego jaja, dalej także tworzy kolejne jaja czyli nasiona życia. Starożytny Egipt posiada wiele różnych kosmogonii. Na przykład w Hermopolis wierzono, że pierwotnym jajem była Bogini "Qerehet"*, obrończyni życia i ludzi.
Anioły postrzegane są jako niewidzialni posłańcy zamieszkujący niebiosa, świetliste istoty będące symbolami światła, ognia i siły. Anioły od zawsze były obecne w wyobraźni człowieka. Obecność tych duchowych postaci znajdziemy we wszystkich cywilizacjach. Aniołowie współpracują bezpośrednio z Twórcą, tak jak nakazuje ich pozycja w niebiańskiej hierarchii.
Łącznicy między Bogiem i światem czasami przybierają eteryczną formę. Symbolizują świętość, jak również związek między Bogiem i istotami, które ten stworzył. Hierarchie na ziemi są odzwierciedleniem tych w niebie. Aniołowie towarzyszą nam w życiu i pomagają, jeżeli jest taka potrzeba. W tradycji judeochrześcijańskiej funkcjonują aniołowie o konkretnych imionach, a wśród nich na przykład trzej wielcy archaniołowie: Michał - zabójca smoka; Gabriel - posłaniec i inicjator; Rafael - stróż lekarzy i podróżników.
Słoń w swym uniwersalnym i globalnym znaczeniu symbolizuje siłę i moc, nie tylko tę fizyczną, ale też umysłową i duchową.
W tradycji hinduistycznej słonie reprezentują boga Ganeshę - symbol wiedzy, syn Shivy i Parvati. Ganesha posiada ciało człowieka z wyjątkiem głowy, która jest głową słonia. Ciało symbolizuje mikrokosmos i objaw istnienia, a głowa makrokosmos i brak istnienia. Ganesha jest zarówno początkiem jak i końcem. Podczas różnego rodzaju ceremonii i procesji królowie przemieszczali się siedząc na słoniach, a w szczególności bóg Indra - król niebios, który w ten sposób symbolicznie demonstrował swoją władzę.
Orzeł jest jednym z najstarszych symboli ludzkości. Zarówno Grecy jak i Persowie poświęcali go słońcu. Orzeł stanowił dla nich symbol wzniosłości oraz duszy związanej z najwyższym bogiem niebios, będącym dla nich podstawą duchowości. Dla Greków orzeł był znakiem boga Zeusa. Z kolei Druidzi postrzegali orła jako symbol wszechmocnego boga, który obserwuje świat z wyższych sfer niebieskich.
Orzeł jest ptakiem, którego życie jest związane ze światłem oraz takimi żywiołami jak ogień i woda. Charakteryzuje go nieustraszony lot, szybkość oraz brak strachu przed burzą i piorunami, które zazwyczaj są atrybutami Stwórcy. Orzeł jest również symbolem dziedziczonej przez pokolenia szlachetności, władzy i waleczności. Tak jak lew na ziemi, orzeł jest uważany za króla nieba. Mając skrzydła, przelatuje między jednym światem a drugim, wspierając i prowadząc dusze do celu.
Drzewo posiada korzenie głęboko wrośnięte w glebę, a jego gałęzie i konary wznoszą się ku niebu. Dlatego też zazwyczaj postrzegane jest jako symbol łączący Niebo i Ziemię. Drzewo często odgrywa rolę centralną, tak jak na przykład Drzewo Świata symbolizujące oś świata. Drzewa są także pomostem łączącym trzy poziomy kosmosu. Pierwszy poziom jest pod ziemią poprzez korzenie wrośnięte głęboko w glebę. Łączy się on z drugim poziomem, czyli powierzchnią ziemi poprzez swój pień oraz niżej usytuowane gałęzie. Trzecim poziomem jest niebo, które połączone jest z pozostałymi dwoma poprzez konary i gałęzie bliżej wierzchołka drzewa, które kierują się do światła. Tak więc drzewo jest pomostem łączącym ze sobą świat "niższy", czyli bardziej ziemski, z tym "wyższym" niebieskim. W korzeniach drzew żyją różne owady i płazy, z kolei wśród gałęzi zamieszkują ptaki. W drzewie możemy też odnaleźć cztery żywioły: wodę, która płynie w jego wnętrzu; ziemię, która jest częścią jego struktury dzięki korzeniom; powietrze, które karmi jego liście oraz ogień, który powstaje poprzez pocieranie gałęzi o siebie.
Chociaż pochodzenie gry w szachy jest wciąż mało znane i owiane tajemnicą, wiemy z pewnością, że gra wywodzi się z krajów Wschodu, mimo że największą popularność zyskała na Zachodzie. Wiadomo również, że na początku szachy pomagały budować strategie wojenne, dlatego też kojarzyły się głównie z kastą wojowników (Kszatrija).
Białe i czarne pola symbolizowały ciemność i światłość, walkę między tytanami i bogami czy też między półbogami i demonami ( Devas i Asuras).
W orientalnej kulturze lotos to kwiat posiadający wiele symbolicznych znaczeń. Jego główną cechą jest to, że kwitnie w stojącej wodzie. Dlatego też lotos postrzegany jest jako symbol czystości; mimo że kwitnie w mętnych wodach, pozostaje czysty i niewinny.
Skrzydła są symbolem lekkości, duchowości, możliwości latania i wznoszenia się pod niebiosa. Wyrażają one dążenie duszy do osiągania kondycji wyższej niż ludzka; innymi słowy wskazują na aspiracje duszy, by przekraczać to, co ludzkie. Skrzydła są związane z poznawaniem, wyobraźnią, myślą, wolnością oraz zwycięstwem.
Dla Hindusa skrzydła są wyrazem wolności, gdy w efekcie kontemplacji pozostawia się sprawy ziemskie poza sobą podążając do raju. Rigweda postrzega skrzydła jako Inteligencję zwinniejszą niż jakikolwiek ptak. Uniwersalny Architekt tworzy świat za pomocą swoich uskrzydlonych ramion.
|
  Kontakt telefoniczny tel: +48 22 468 88 00 (w godz. 17:30-21:00 od poniedziałku do piątku ) kom. +48 780 112 700 |
ul. Zygmunta Glogera 3 lok. 1, Stara Ochota,