Przesąd trzymania kciuków wywodzi się ze starożytności. Dla wojownika kciuk był ważny, ponieważ bez niego nie był w stanie utrzymać broni. Trzymanie kciuków było więc gestem ochronnym. "Trzymamy kciuki" zamiast życzeń powodzenia.

Słowo pedagog wywodzi się z greki - dosłownie paidagogos to "dziecko prowadzący". W starożytnej Grecji nazywano tak opiekuna, zwykle odpowiednio wybranego niewolnika, który odpowiedzialny był za prowadzenie i wychowanie młodego obywatela.

Filip II Macedoński zbliżając się do bram Lakonii ze swoim wojskiem groził mieszkańcom: „Jeśli was pokonam, wasze domy spłoną, wasze miasta staną w płomieniach a wasze żony zostaną wdowami.“ Usłyszał odpowiedź: „Jeśli.“ - krótką, zwięzłą i treściwą.

Nazwa tego starożytnego miasta oznacza z akadyjskiego "Brama Bogów". Istniało nad rzeką już w 2300 r.p.n.e. Było ważnym centrum kolejnych kultur panujących na tych ziemiach od semickiego państwa Akadyjskiego po imperium Aleksandra Wielkiego.

Znaczy wystraszyć kogoś. Według jednej z hipotez oznaczało ono "wpędzenie kogoś na rogi diabła", czyli napędzenie mu takiego strachu, jaki wywołać mogłoby tylko spotkanie oko w oko ze złym. Podania ludowe mówią, że diabły mają na głowach koźle rogi.

Czyli jak ktoś w zbyt gorącej wodzie - impulsywnym i niecierpliwym. W średniowieczu sądzono, że ciepłe kąpiele działają na ludzi zbyt pobudzająco więc cholerycy mieliby ich unikać. Spokojniejsi mogli się kąpać, jedank nie częściej niż raz w miesiącu.

Czyli nie chować urazy i żalu. Dawniej na pieńku wymierzano kary: kładziono na nim delikwenta i rózgą uczono moresu. Na pieniek uczeń mógł trafić za drobną kradzież, lenistwo, złe zachowanie. Dziś na szczęście "pieniek" pozostał tylko w powiedzeniu.

To kwota absurdalnie wysoka i niemożliwa do zapłacenia. Na mocy porozumienia podpisanego w Bajonnie w 1808 r. Księstwo Warszawskie było winne Napoleonowi 20 mln franków. Kwota była gigantyczna i przekraczała możliwości niewielkiego państewka.

Dziś to osoba, która przeciera szlaki w różnych dziedzinach, to osoba, która jako pierwsza robi coś, co później staje się powszechne. A w starożytnym Rzymie nazywano tak niewolnika, który biegł przed powozem lub lektyką swojego pana.

Podczas biesiad dostojna szlachta zajmowała pierwsze miejsca przy stole - w pięknych szatach, często w kolorze karmazynowym - barwnik do jego uzyskiwania był rzadki i drogi. Biedniejsi zajmowali dalsze miejsce, a ich stroje były bardziej szare.

Kiedy bogowie dzielili świat między sobą, Junonie przypadła władza nad bogactwem. Tę władzę bogini nazwała Monetą i powierzyła jej opiekę nad transakcjami handlowymi. W świątyni Junony wybijano pieniądze, zwane na cześć Monety monetami.

Sól od zawsze była ważnym surowcem - w średniowieczu zwana nawet "białym złotem", często służyła także za środek płatniczy. Wypłatę w postaci soli dostawali niekiedy rzymscy żołnierze. Niegdyś w Polsce sąd wymierzał grzywny liczone w kruszcach soli.

Pod koniec XVIII w. w maleńkim państwie San Marino doszło do rewolucji, gdzie buntownicy na jeden dzień przejęli władzę. Wydarzenie to odbiło się szerokim echem w świecie, co Monteskiusz określił „burzą w szklance wody”.

Według jednej z interpretacji imię tego rzymskiego boga pochodzi od łacińskiego słowa "satur" co znaczy pełen, nasycony. Teraz możemy już inaczej spojrzeć na saturatory, które jeszcze zupełnie niedawno nasycały wodę sodową na ulicach polskich miast.

W staropolszczyźnie wyrazem "trusia" pieszczotliwie określano królika, który w porównaniu do innych zwierząt domowych charakteryzuje się cichym, niemal bezgłośnym sposobem bycia. Siedzieć w trusi sposób znaczy bardzo dyskretnie, wręcz niezauważalnie.

W Starożytnym Rzymie po raz pierwszy obchodzone z okazji pierwszego zgolenia brody przez Nerona, co oznaczało dla niego przejście w dorosłość. Kolejni cesarze obchodzili już święto Ludi Juvenali pierwszego stycznia dla uczczenia "młodego roku".

Dante zwiedzając Piekło w "Boskiej komedii" był świadkiem mąk i cierpień, którym poddawano grzeszników. Od czasu wydania utworu, opisy wstrząsających i drastycznych wydarzeń z udziałem tłumu ogarniętego rozpaczą i paniką zwane są dantejskimi scenami.

Krezus był królem Lidii krainy w starożytności leżącej na zachodzie Azji Mniejszej. Zgromadził on niezmierzone skarby zdobyte podczas podbojów i z danin, które musiały płacić mu podbite kraje. Stał się synonim bogacza.

Nazwa Bałtyku pochodzi ze średniowiecza, prawdopodobnie z łacińskiej formy litewskiego "baltas"- tzn. biały. Chociaż pisano o nim już w Starożytności, nazywano go wtedy inaczej: Morzem Swebów albo Oceanem Sarmackim.

NIegdyś w naszym rolniczym kraju „kręcenie” kojarzyło się z kręceniem powrósła ze słomy lub siana. Sienny sznur był nietrwały i łatwo się rozlatywał. Wykręcić się sianem znaczy tyle, co wykręcić się słabym argumentem, takim jak powrósło z siana.

Nazwa pochodzi z łac. caedere = ciąć, zabieg znany był już w Starożytnym Rzymie, gdzie prawo nakazywało wyciągnięcie przed pogrzebem, płodu ze zmarłej ciężarnej. Później chyba przez zbieżność nazwy uważano, że przyszedl tak na świat Juliusz Cezar.

Od kilkudziesięciu lat kontrolerzy biletów przekornie nazywani bywają "kanarami". Nazwa ta pochodzi od żółto-zielonego koloru otoku na czapkach kontrolerów, noszonych przez nich w okresie międzywojennym, zbliżonego do koloru ptaszka-kanarka.

To jedne z najstarszych barwników używanych przez czlowieka. Nazwy te rozpowszechniły się w Renesansie, a pochodzą od miejsc, z których brano minerały do ich wyrabiania, z górzystego regionu Umbria w środkowych Włoszech i okolic miasta Siena.

Wiadomość o zdradzie greckiego Apolla przez królewnę Koronis wykrakał mu kruk. Apollo zabił niewierną kochankę, lecz potem żałował swojego czynu, a winę za niego zrzucił na donosiciela. Od tej pory krucze krakanie jest synonimem złej wróżby.