Symbole z mitologii - Nowa Akropolis

Awalokiteśwara.

Najważniejsza z "Istot oświeconych" w Mahajanie. Jego imię można tłumaczyć jako "Ten, który postrzega dźwięki świata". Jest wcieleniem Wielkiego Miłosierdzia. W wierzeniach ludowych chroni przed katastrofami naturalnymi i przynosi błogosławieństwo.

Bażant.

W mitologii chińskiej to symbol kosmicznej harmonii z racji swego śpiewu i tańca; jego głos i dźwięk bicia skrzydłami wiązano z piorunem, tym samym z burzą, deszczem i wiosną. Bażant uchodził za związanego z zasadą jang( in i jang).

Hinduska Kamadhenu

Z sanskrytu kama (pragnienie) i dhenu (krowa) – w mitologii indyjskiej cudowna pra-krowa, spełniająca wszelkie życzenia. Została stworzona w wyniku ubijania oceanu mleka. Dla Hindusów każda krowa to wczesne wcielenie Kamadhenu.

Marzanna.

To Słowiańska bogini Zimy i Śmierci. Zwyczaj topienia lub palenia jej na wiosnę powiązany jest starodawnymi obchodami Nowego Roku, wypadającego w przesilenie wiosenne czyli święta powtórnego powrotu życia, jego odrodzenia po zimie.

Alchemiczny rebis.

To złożony symbol przedstawiający unię pierwiastków dualistycznych (przeciwstawnych). Jego elementy to kosmiczne jajo, smok oraz androgen. Najważniejsze jest kosmiczne jajo, oznaczające płodność, zalążek życia i jego esencję.

Siwa - Słowiańskie bóstwo

Siwa to jedno z najstarszych bóstw słowiańskich znajdujące się w tróce bóstw pierwotnych. Bóstwo wszelkiego życia. Wystepuje w obu aspekatach damskim opisywanym przez Helmolda oraz u Długosza w męskim o imieniu Żywie.

Idun.

To bogini z mitologii skandynawskiej. Jej imię znaczyło dosłownie odnawiająca. Według tradycji opiekowała się koszem cudownych jabłek, każdy kto je zjadał stawał się wiecznie młodym. Idun rozdawała je tylko bogom.

Słowiański smok.

Żmij to najpopularniejszym smok w mitologii słowianskiej. Jest to stwór o trzech lub więcej głowach, chodzący na dwóch łapach i zionący ogniem. Mimo, że zwykle smoki odbierane są negatywne, Żmij był przychylny ludziom opiekuąc się uprawami i wodą.

Dażbóg

Słowiański Pan Światła. Często utożsamiany z samym Słońcem. Jego święto obchodzono w dniu przesilenia ziomowego, ciesząc się, że słońce nie zniknęło na dobre. Od tego momentu dzień będzie dłuższy, bo światło zwyciężyło nad ciemnością.

Ēostre.

To starożytna germańska bogini związana z Wiosną. Jest boginią przebudzenia sił życiowych, również w sensie przenośnym. Imię tej bogini dosłownie znaczy "Świecąca" i w językach zachodnich jest źródłem nazwy święta Wielkiej Nocy (Easter).

Hajmdal lub Rig w mitologii nordyckiej.

To bóg strzegący Tęczowego Mostu - Bifrost, będącego wejściem do Asgardu. Był synem dziewięciu Dziewic – Fal, córek boga morza Agira. Widział na bardzo duże odległości, a jego ucho było tak wrażliwe, że słyszał, jak rośnie trawa i wełna na owcach.

Japońska figurka kota Maneki-neko

Popularny od XIX w. Maneki-neko z podniesioną łapą w geście przywoływania ustawiany jest w wejściach do sklepów i restauracji by przyciągać klientów swoim skinieniem. Figurki stawia się także w domach by przyciągały dobrobyt i oddalały nieszczęścia.

Sachmet.

Sachmet to bogini burz, wojny, i zemsty. Egipcjanie przedstawiali ją z głową lwicy, szybkiej i skutecznej łowczyni. Sachmet, choć porywcza, zdolna jest okazać łaskawość, jej potęga nie tylko niszczy,ale też chroni.

Mitra w mitologii indoirańskiej.

Mitra oznacza przysięgę, pakt, ugodę, przyjaźń. Jego kult narodził się w II w. p.n.e. Jako władca ładu Mitra panował nad zmianami kosmicznymi, strzegł porządku społecznego, chronił majestat królewski i występował jako sędzia w zaświatach.

Polonia jako personifikacja Królestwa Polskiego

Symboliczne nazywanie kraju żeńskim imieniem było popularne w XIX w. Kobieca postać Polonii po raz pierwszy pojawiła się w 1564 r. jako kobieta z wpisanym w jej sylwetkę Orłem, w koronie na głowie, stojąca na ramionach papieża i króla polskiego.

Chińska bogini księżyca Chang’e

Była żoną łucznika Houyi, który kiedyś otrzymał od bogini Xiwangmu ziele nieśmiertelności. Podczas nieobecności męża Chang’e zjadła je, stała się nieśmiertelna i wzniosła się na Księżyc. Imieniem bogini nazwano chiński program eksploracji Księżyca.

Kojiki czyli oficjalna historia Japonii

To pierwsze zachowane japońskie dzieło historiograficzne spisane w 712 r. przez Ō no Yasumaro. Składa się z trzech zwojów i opisuje proces rozdzielenia nieba i ziemi, stworzenia Japonii i dzieje cesarzy od pierwszego do cesarzowej Suiko (593-628).

Tradycyjne indyjskie pozdrowienie Namasté

Tradycyjne indyjskie pozdrowienie Namaste

Dosłownie znaczy "Pokłon tobie". Towarzyszy mu andźali - półukłon ze złożonymi rękoma na wysokości serca (siedziby boskości w człowieku) i palcami wskazującymi do góry. Składając dłonie, uzyskujemy liczbę 10, reprezentującą doskonałość.

Hathor.

Hathor to egipiska bogini nieba, oraz miłości, radości, uciech, muzyki i tańca. Opiekunka kobiet. Od najdawniejszych czasów czczona była pod postacią krowy. Później przedstawiano ją jako kobietę z głową krowy i dyskiem słonecznym pomiędzy rogami.

Cherubiny.

Służący bóstwom. W parze strzegą świętych miejsc lub przedmiotów. W symbolizmie Bliskiego Wschodu często uskrzydlony byk lub lew z głową człowieka. W Starym Testamencie pilnował Drzewa Życia. Można je również naleźć na malowidłach egipskich.

Nun w mitologii egipskiej

To pramateria, pierwszy materialny przejaw bytu, uosobienie praoceanu, czyli masy wód, wypełniającej cały wszechświat. To symbol prawd istniejących przed stworzeniem świata. To z niego wynurzył się prawzgórek, co było jednocześnie początkiem świata.

Hawajski gest "shaka".

To gest powitalny wywodzący się z kultury hawajskiej, używany przez surferów. Rdzenni mieszkańcy Hawajów używają shaka w celu przekazania tzw. "energii aloha", gestu przyjaźni i zrozumienia pomiędzy różnymi grupami etnicznymi zamieszkującymi Hawaje.

Centaur.

Istota z mitologii greckiej o ciele konia, z głową i tułowiem człowieka. Poza Chironem, uchodziły za bezrozumne, interpretowano je jako alegorię cech zwierzęcych człowieka. W przeciwieństwie do nich pozostaje jeździec poskramiający siły zwierzęce.

Słowiańskie bóstwo błyskawic Perun

W mitologii Słowian świat reprezentował święty dąb, którego pień i gałęzie to świat żywych - królestwo Peruna, a korzenie umarłych - domena Welesa. Wierzono, że miejsce uderzenia pioruna ujawniało kryjówkę Welesa wiecznie uciekającego przed Perunem.

Korona Chrobrego.

To najważniejsze insygnium koronacyjne królów polskich, którzy mogli ja nałożyć tylko raz w życiu, w dniu koronacji. Powstała na koronację Władysława I Łokietka w 1320 r. - jej nazwa miała podkreślić tradycję państwa polskiego i ciągłość władzy.

Bazyliszek.

Legendarne zwierzę znane jest nie tylko w Warszawie. Wylęgło się z jaja węża lub ropuchy. W Starożytności przedstawiany jako wąż, w średniowieczu jako fantastyczna istota np. kogut z ogonem węża. Bazyliszek mógł zabić swoim oddechem lub spojrzeniem.

Wielka i mała niedźwiedzica

Kallisto wygnana z orszaku Artemidy i zmieniona w niedźwiedzicę spotkała raz swego dorosłego już syna Arksa. Nie poznał jej i chciał ją zabić. Zapobiegł temu Zeus przenosząc ich na niebo jako konstelację Wielkiej i Małej Niedźwiedzicy.

Bóstwo Garuda.

W hinduizmie to wierzchowiec boga Wisznu przedstawiany jako złoty lub czerwony orzeł o ciele człowieka. Garuda jest bratem Aruny, woźnicy Surji, boga słońca. Symbolizuje nauki tajemne Wed. Jako amulet, chroni przed atakiem i jadem węży.

Złotogłów, Asfodel.

U Greków i Rzymian to roślina poświęcona Hadesowi i Persefonie. Jej korzenie uchodziły za pokarm zmarłych. Poza tym asfodel uchodził za środek obrony przed złymi duchami. W średniowieczu wiązano asfodel z planetą Saturn.

Sznury modlitewne "mala" w buddyzmie i hinduizmie

Robi się je z owoców drzewa rudrakszy rosnącego, m.in., w Nepalu, Chinach, Australii. Mala to sznur pestek - im więcej pestka ma rowków - twarzy Śiwy, tym sznur ma większą moc. Najpotężniejsze to te o magicznych 108 pestkach.

Amerykańska Columbia.

Columbia to poetyckie określenie Ameryki i żeńska personifikacja Stanów Zjednoczonych. Stanowiło ono inspirację dla nazywania tym imieniem wielu osób, miejsc, obiektów, instytucji i przedsiębiorstw na półkuli zachodniej i nie tylko.

Ankh - egipski krzyż

Jest kluczem życia i śmierci, w przedstawieniach bogów i królów podczas rytuałów pogrzebowych trzymany za górną pętlę jako klucz do królestwa zmarłych. Chrześcijanie egip. (koptowie) przejęli ten znak jako symbol życiodajnej siły krzyża.

Labirynt

Oprócz zawiłej budowli to symbol najczęściej utożsamiany z rytuałem "przejścia" czy inicjacji – symbolicznym powrotem do łona matki, "śmiercią" i odrodzeniem. W tym sensie to symbol poszukiwania duchowego centrum, dążenia do samopoznania.

Jak Echo straciła głos.

Według mitologii greckiej jedna z nimf górskich o imieniu Echo miała dar zabawiania ludzi swoimi opowieściami. Pewnego razu zesłościła Herę, która za karę odebrała jej głos. Od tej pory musiała tylko powtarzać co inni powiedzieli.

Lelum i Polelum

A właściwie Lel i Polel to nierozłączni bliźniacy, byli synami bogini Łady. Często uważani są za słowiańskich odpowiedników Dioskutrów czyli Kastora i Polluksa synów Zeusa i Ledy. Okrzyk "Lelum, Polelum" był też używany jako toast.

Szczerbiec, Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu

To miecz przypasywany od XII w. królom polskim podczas koronacji. Nazwa miecza wiąże się ze szczerbą w środku głowni, w której zgodnie ze średniowiecznymi zwyczajami umieszczano relikwie - szczerbiec ma tam trójkątną tarczę z piastowskim herbem.

Strona 1 z 5

"...Celem nie jest stać się znawcą Platona, ale obudzić w sobie samym filozofa, czyli miłośnika mądrości, obudzić w sobie człowieka kochającego żyć, a nie przeżywać..."

Kurs filozofii

Atelier Apollo

Realna Sieć

Nowa Akropolis w Świecie