Patrząc na konstrukcję egipskiego krzyża widzimy, że na samej górze uwieńczony jest pętlą, która symbolizuje niekończący się cykl, niebiański świat, ducha Ra oraz słońce Egiptu. Za pomocą pętli krzyż ten trzymany jest przez bogów. Pętla spoczywa na ziemi, tak jak słońce na horyzoncie, które wschodzi lub zachodzi. Poziome ramię krzyża symbolizuje materię i jest niczym innym jak iluzoryczną linią horyzontu stworzoną oczyma człowieka, którego los nie jest ograniczony jedynie do świata ziemskiego. Starożytni Egipcjanie wiedzieli, że ich pobyt na ziemi jest tymczasowy i stanowi bardzo niewielką część długiego łańcucha ewolucji z milionem odgałęzień.

Pętla krzyża powiązana jest z pionową osią, reprezentującą zejście naszej duszy do materii, jak również wznoszącą się ścieżkę prowadzącą z powrotem do źródła. Jest to droga w tę i z powrotem, którą musi podążać człowiek, rozpoczynając od najniższego punktu, za każdym razem rodzi się do nowego życia, aby rozpocząć lub troszczyć się o swoje wniebowstąpienie. W ten sposób człowiek budzi swoją świadomość jako istota ludzka. Innymi słowy rozwija swój własny osąd poprzez inteligencję i wolę kroczenia swoją własną ścieżką czując zjednoczenie ze swoim wyższym Ego (Ja), jego najbardziej duchową i boską częścią.

Anch jest też kluczem, który otwiera wrota prowadzące do świata umarłych i do ezoterycznego znaczenia Wieczności. Podczas rytuałów pogrzebowych Anch trzymany za pętlę reprezentuje klucz do drzwi grobowca, a umieszczony pomiędzy oczami zobowiązuje do utrzymania sekretu w tajemnicy.

Anch jest też postrzegany jako magiczne połączenie, które związuje wszystkie rzeczy razem środkowym węzłem i ściśnięte trzyma blisko siebie. Nazywany jest wówczas "węzłem Izydy", a jego znaczenie odnosi się do "łączenia", tak samo jak "yug" w Hinduizmie. Izyda to druga postać trójcy egipskiej, na którą składają się Ozyrys, Izyda i Horus. Izyda jest niebiańskim mediatorem. Bogini miłości i życia zbierze na powrót rozczłonkowane ciało jej boskiego męża Ozyrysa - symbol Tajemnicy. W ten sam sposób człowiek osiąga wyższą wiedzę poprzez rozwój swojej woli, starając się zjednoczyć ze swoim wewnętrznym Bytem - swoją prawdziwą Istotą, w której znajduje się świadomość jego własnej nieśmiertelności.